Tjomma…

Drie maande terug vandag…

Julle tel my by die lughawe op, is asof daar nooit jare tussen ons laaste kuier was nie. Ons gaan sit by Blouberg, eet lekker soet klein doughnuts. Ja okay, en sweetie pies, my dood.

Ons stop by Wimpy, daar kuier ons lank en daar is nie ‘n minuut se stilte nie. Ons kuier, lag, eet, en herhaal.

Gaan kuier op Riebeeck, gaan drink iets teen die berg. Lallie loop haar draai want sy bleddie rook steeds. Maar ons het elkeen ons poison en niemand kan iets oor ‘n ander sê nie.

Jy is net een van daai mense wat regtig net “kind” is. Op een of ander manier stuur jy net die regte boodskap, op die regte tyd. Jy is stil-stil daar, luister nog om te hoor.

Jy wil solank al Kaap toe. Jy straal. Jy is soos gom wat my aanmekaar hou toe ek in Tanzania sit, sag en kind. Jy is saam met my bly ek is terug en maak seker ek weet wat jy eintlik wil hê is dat ek moet huistoe kom. Ons praat lank hieroor. Rustig gee jy my perspektief. Jy vertel my jy is regtig moeg. Jy fight al lank, jare lank en ek kan dink jy is. Dis die selfsug in my wat planne maak dat jy net sal aanhou.

Drie maande later Tjomma en jy is weg. Jou hart nou rustig.

Ek gaan jou mis🌻